کاوش موضوع آسم
صفحه اصلی
آسم
آسم یا ربو یک بیماری التهابی طولانی‌مدت راه‌های هوایی ریه است. این بیماری با نشانه‌های متغیر و عودکننده، انسداد برگشت‌پذیر جریان هوا و انقباض نایژه که به راحتی تحریک می‌شود، مشخص می‌شود. نشانه‌های آن شامل دوره‌های خس‌خس سینه، سرفه، احساس تنگی در قفسه سینه و تنگی نفس است. این موارد ممکن است چند بار در روز یا چند بار در هفته رخ دهند. بسته به فرد بیمار، نشانه‌های آسم ممکن است در طول شب یا با ورزش بدتر شوند.
تصور می‌شود که آسم در اثر ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی ایجاد می‌شود. عوامل محیطی عبارتند از قرارگرفتن در معرض آلاینده‌های هوا و آلرژن‌ها (مواد حساسیت‌زا). دیگر محرک‌های بالقوه شامل داروهایی مانند آسپرین و مسدودکننده‌های بتا هستند. تشخیص معمولاً بر اساس الگوی نشانه‌ها، پاسخ به درمان در طول زمان و تست اسپیرومتری عملکرد ریه صورت می‌گیرد. آسم بر اساس فراوانی نشانه‌ها، حجم بازدم اجباری در یک ثانیه (FEV۱) و حداکثر سرعت بازدم طبقه‌بندی می‌شود. همچنین ممکن است به‌عنوان آتوپیک یا غیرآتوپیک طبقه‌بندی شود، که در آن آتوپی به استعداد ابتلا به واکنش حساسیت نوع آی اشاره دارد.
هیچ درمان شناخته‌شده‌ای برای آسم وجود ندارد، اما می‌توان آن را کنترل کرد علائم را می‌توان با اجتناب از مواجهه با محرک‌ها، مانند آلرژن‌ها و محرک‌های تنفسی، و با استفاده از کورتیکواستروئیدهای استنشاقی سرکوب کرد. اگر نشانه‌های آسم کنترل‌نشده باقی بمانند، آگونیست‌های بتا طولانی‌اثر (LABA) یا عوامل ضدلوکوترین ممکن است علاوه بر کورتیکواستروئیدهای استنشاقی استفاده شوند. درمان نشانه‌هایی که به سرعت در حال بدتر شدن هستند، معمولاً با یک آگونیست بتا-۲ کوتاه‌اثر استنشاقی مانند سالبوتامول و کورتیکواستروئیدها صورت می‌گیرد که از راه خوراکی مصرف می‌شوند. در موارد بسیار شدید، کورتیکواستروئیدهای داخل‌وریدی، سولفات منیزیم و بستری شدن در بیمارستان ممکن است مورد نیاز باشند.
در سال ۲۰۱۹، آسم تقریباً ۲۶۲ میلیون نفر را تحت تأثیر قرار داد و باعث مرگ حدود ۴۶۱ هزار نفر شد بیشتر مرگ‌ومیرها در کشورهای در حال توسعه رخ داده است. آسم اغلب در دوران کودکی شروع می‌شود، و میزان آن از دهه ۱۹۶۰به‌طور قابل توجهی افزایش یافته است. آسم در اوایل مصر باستان شناخته شده‌بود. واژه «آسم» از یونانی ἆσθμα، âsthma به معنای نفس‌نفس‌زدن است.... بیشتر در ویکی پدیا
